NIKE HATZFELD: 01: DE SLAAP VAN HET MONSTER (HC BILAL)

HARD COVER 2003

Ik ben tien dagen oud, ik herinner me… de verschrikkelijke explosie die de nachtelijke hemel verscheurt en die het laat regenen in het ziekenhuis is geen mortiervuur, geen artillerievuur, geen bom… Het is de donderslag van mijn allereerste onweer. De toorn van de hemel die me gerust stelt. Overigens veel indrukwekkender dan het wapengeweld van mensen… Ik ben een weeskind van tien dagen, dat blij is dat de natuur sterker is dan zij. Dezelfde dag, D. 10, legt een verpleegster een pakketje op het grote witte bed, tussen Amir en mij. Dat pakketje van nauwelijks een paar uur oud heet Leyla Mirkovic. … Voor de eerste keer zijn we alledrie samen, onze lijfjes gestrekt als de punten van een ster… Ik lig te luisteren naar de geluiden van ons leven. Met mijn tien dagen ben ik de oudste, het gelukkigste weesje dat van Leyla houdt, van Amir, van het lawaai van de toornige hemel.

Zes jaar na zijn laatste boek publiceert de uit Joegoslavië afkomstige auteur Enik Bilal (Belgrado, 1951) met De slaap van het monster het eerste deel van een nieuwe tetralogie, waarin het geheugen en de herinnering centraal staan. Hij vertelt het verhaal van Nike Hatzfield, een man met een uitzonderlijk geheugen, die zich zelfs zijn eerste levensdagen temidden van de gruwelen van de Joegoslavische burgeroorlog kan herinneren. In De slaap van het monster geeft de auteur niet alleen een indringend, politiek commentaar op de huidige wereld, maar schetst hij in kleurrijke, fantasievolle beelden tevens een fascinerende, angstaanjagende toekomst. Een toekomst, die geregeerd wordt door bureaucratie, terreur en godsdienstfundamentalisme, maar waarin desondanks de liefde tussen mensen niet verloren is gegaan.

De slaap van het monster laat zich lezen als een politiek pamflet, een toekomstroman en bovenal als een hedendaags sprookje: betoverend en gruwelijk tegelijk.