NIEUWE AVONTUREN VAN DE KUNST: WILLEM (HC)
NIEUW VERSCHENEN FEBRUARI 2020. HARD COVER MET STOFOMSLAG
Wat is kunst nu eigenlijk? We grijpen elke gelegenheid aan om erover te
praten, we discussiëren over haar levensvatbaarheid tijdens mondaine
cocktails, we ontleden haar om de lokale schone te verleiden of een al
te arrogante rivaal af te troeven... We onderzoeken haar soms, zoals je
een dier met een stethoscoop beluistert. We zien haar ook als een
lucratieve belegging, veiliger dan edelstenen. Soms is het zelfs zo dat
we hopen een van die kunstenaars te worden die decennialang de boventoon
voerden. Maar verder... zeg 'ns eerlijk... wat heeft kunst eigenlijk
voor nut?
Meesterlijk als altijd maakt Willem schoon schip met alle
schoolse regeltjes en weigert hij zich te laten verleiden tot zulke
futiele, academische discussies. Hij trekt liever het kostuum aan dat
hem het prettigst zit, dat van de gentleman-anarchist.
In dit album
schetst Willem aan de hand van een honderdtal portretten van kunstenaars
uit de afgelopen anderhalve eeuw een hilarisch portret van de kunst
zelf. Deze oneerbiedige benadering leidt onvermijdelijk tot schokkende
onthullingen!
Of ze nu historisch zijn of verzonnen, de anekdotes in
deze Nieuwe avonturen van de kunst worden steeds dankzij Willems
encyclopedische kennis en vileine humor in hun juiste context gezet en
vormen de scherpste en volledigste poging om de stand op te maken van de
artistieke scheppingsdrang vanaf het post-impressionisme tot onze tijd.
Uit
dit panorama verrijst, tussen twee lachsalvo's door, het antwoord op
onze beginvraag. Wat heeft kunst voor nut? Simpel: ze houdt onze ogen
open!
Op een dag in 1941, toen hij ergens in Holland bezig was
geboren te worden en vol verwondering werd vastgepakt door klamme
handen, begreep de kleine Willem meteen dat het leven walgelijk en
heerlijk tegelijk zou worden. Deze vroegrijpe scherpzinnigheid zou hem
nooit verlaten en nestelde zich in zijn karakter, dat een
hartstochtelijke liefde voor het leven koppelde aan een zeker wantrouwen
tegen de menselijke soort.
Als kind legde hij zijn indrukken vast in
tekeningen, waarbij hij zich liet inspireren door de verbeten gezichten
die hem op zijn eerste dag hadden verwelkomd. Deze hang naar waarheid
werd soms opgevat als respectloosheid. Omdat veinzen hem vreemd was,
sloot hij zich in 1965 aan bij de provobeweging. Later emigreerde hij
naar Frankrijk, want hij leefde in de veronderstelling dat de mensen
daar minder achterlijk waren en dat er op straat champagne werd
geschonken.
De ontnuchtering volgde al snel, maar de redactie van
Hara-Kiri ontving hem met open armen. Hij deelde hun opvatting dat
felheid goed is voor de conditie en dat elegantie en scatologie altijd
elkaars gezelschap opzoeken. Uit deze vruchtbare verbintenis ontstonden
honderden strippagina's, waarvan het boek Traquenards et mélodrames
(uitgeverij Cornélius, 2014) een rijke bloemlezing biedt.
Daarna werd
Willem beroemd. Hij trad in dienst van Libération, hij werd
onderscheiden met de Grand Prix de la ville d'Angoulême, en de
Bibliothèque Nationale verwierf zijn volledige archief. Dat is nog eens
succes hebben. Maar aangezien het vergaren van roem niet zijn grootste
drijfveer is, zullen we het daarbij laten.